a

12/06/2012 Radikal Gazetesi – Koray Çalışkan

Büşra Beste Önder. 21 yaşında. 22’ye nerede basacak onu merak ediyor. Siz bu satırları okurken o Bakırköy Tutukevi’nde. 2 Temmuz’da çıkacağı ilk mahkemeyi bekliyor. Önümde Büşra’nın Türkiye’de Araştırma ve Öğretim Özgürlüğü Uluslararası Çalışma Grubu GİT Türkiye’ye yolladığı sıcacık mektubu. Üzerinde kocaman bir damga: ‘Görülmüştür’. Zannetmiyorum.
………..
Bir küçücük kadın, Büşra, üyesi olmadığı bir örgütün üyesi olduğu için tutuklu. Evi, ailesi belli. Bir kocaman kadın, Büşra Ersanlı Hoca, yeri yurdu belli. Bilmediği bir örgütün üyesiymiş… Aslolan BDP’li oldukları için rehin alınmaları. Biri dolap devirip imtihanına çalışıyor, diğeri kucağında makaleler yazmaya çalışıyor. 2 Temmuz’da ikisi de mahkemeye çıkıyor. Silivri’de. Bir tek şey istiyorlar; öğretelim, öğrenelim. Bir de yeni yaşımıza evimizde girelim. Bu kadar.

11/06/2012 Hürriyet Gazetesi – Ahmet Hakan

GÜCÜN ve güçlünün yanında hizalanmaya özen gösteren goygoycuların hali son günlerde pek yaman…

Ne yapacaklarını, ne edeceklerini bilemiyorlar.

Bu zamana kadar iyi kötü idare ediyorlardı.

…

BÜŞRA ERSANLI: Dünkü Radikal İki’de yazmış. Cezaevi’nden… Şaka maka 8 aydır içeride Büşra Ersanlı… Yazısında davasını anlatmış. Öyle bir anlatmış ki kısacık bir makale ile hakkında yazılan sayfalarca iddianameyi darmadağın etmiş. Ne darmadağın etmesi? Esaslı bir komedi metnine dönüştürmüş… Yazıyı okurken ferahlamayacaksınız, çok öfkeleneceksiniz. Ama her zaman ferahlamak gerekmez. Bu nedenle “mutlaka okuyun” diyorum…

09/06/2012 BiaMag – Mustafa Sütlaş

Düşünce özgürlüğü için 8. istanbul buluşması, aralarında turgut tarhanlı, ahmet şık, ragıp zarakolu, nadire mater, orhan alkaya ve yaman akdeniz’in de bulunduğu çok sayıda konuşmacının katılımıyla bilgi üniversitesi’nde yapılıyor.
…
“Düşünme” eylem (ve hatta belki de “edim”i) de gerçekten böyle. herkesin “şu konu üzerinde düşüneyim” dediği anlar vardır. ama özellikle “aklı üstün tutan aydınlanmacı bir eğitim alarak yetişen, kuşku duymayı, sormayı ve sorgulamayı öğrenerek yetişen bir insan” için düşünmek nefes almak gibi doğal, alışkanlıktan da öte bir davranıştır her zaman.
ama alınan eğitim ve içinde bulunulan çevre düşünmeyi değil de “inanmayı”, “inandığını, değişmez doğru saymayı” ve dolayısıyla hem o düşünenlere, hem de o düşünenlerin doğrularına “tabi olma”yı öğretmişse; “düşünme” eylemi başkaları tarafından hem de “çok önce” yapılmış, her duruma uydurulabilen sonuçları da her zaman el altındaysa “düşünme” çok da gerekli olmayan bir “faaliyet”e dönüşür. bu yüzdendir ki “düşünce özgürlüğü” gerekli ve anlamlı olmayan, hatta zaman zaman “tehlikeli” olabilen, dolayısıyla da her zaman “sınırlanması” gereken bir “olgu ve sorun” haline gelir.
bu durum, yaşanılan “ekonomik ve toplumsal sistem” ve o sistemde egemen kılınan “ideoloji” ne olursa olsun, eğer “sormak ve sorgulamak” çok istenen bir şey değilse daima “düşünce özgürlüğü” bir sorun olarak kalacaktır.
o yüzden de düşünmeyi olağan, doğal bir “davranış” ya da “alışkanlık” haline getirenler de hem kendileri, hem de insanlık adına “düşünce özgürlüğü uğruna mücadele etmeyi, gerekirse bu uğurda her yönden çok büyük bedeller ödemeyi bir görev haline getirmişlerdir. o yüzden de insanlığın gelişmesinin asıl “fail”i ve “sorumlusu” da onlardır.
tersi de doğrudur; insanlık eğer ilerlemesini ve gelişmesini durdurmuş ya da yavaşlatmış ise bunun “müsebbibi” de düşünmeyenler ve inancı düşünceye üstün tutanlardır.
işte bu yüzden bu ülkede ismail beşikçi, büşra ersanlı, ragıp zarakolu, pınar selek ve onlar gibi yüzlerce binlerce bilim, sanat ve düşün insanlarının yaşadıkları, bianet’in sürekli güncellediği “medya gözlem” raporları düşünce ve ifade özgürlüğü konusundaki “hal-i pür melali”mizi gösteren en somut kanıtlarıdır. böyle olsa da gerçek daima yürüyor, yürüyecek…